Στo πλαίσιo του προγράμματος ΜΥΘΟΤΟΠΙΑ που πραγματοποιεί το σχολείο μας, σε συνεργασία με το τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του ΔΠΘ , οι μαθητές και μαθήτριες του Γ1 με την εκπαιδευτικό των Εικαστικών Κογκαλίδου Σοφία , Κορφιώτη Χριστίνα και Σαμαντζή Ανθή, αφού ενημερώθηκαν για τον μύθο της λίμνης Βιστωνίδας, δημιούργησαν την τρισδιάστατη μακέτα της.
Σύμφωνα με τη ΜΥΘΟΤΟΠΙΑ, η λίμνη Βιστωνίδα είναι μία από τις σημαντικότερες λίμνες της χώρα μας με πλούσια ιστορία που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Βρίσκεται ανάμεσα στους σημερινούς νομούς Ξάνθης και Ροδόπης. Είναι η τέταρτη μεγαλύτερη λίμνη της χώρας, έχει μεγάλη έκταση (περίπου 42 τετραγωνικά χιλιόμετρα) και στα νερά της συμβάλλουν οι ποταμοί Κόσυνθος, Κομψάτος και Ασπροπόταμος, αλλά και αρκετοί χείμαρροι. Στη νότια πλευρά της η Βιστωνίδα συνδέεται με τη θάλασσα μέσω τριών στενών καναλιών. Σήμερα αποτελεί υγροβιότοπο που προστατεύεται από τη διεθνή σύμβαση Ραμσάρ. Εκεί βρίσκουν καταφύγιο σπάνια είδη πουλιών (έχουν παρατηρηθεί περισσότερα από 300 είδη), αμφίβιων (12 είδη), ερπετά (22 είδη) και ψαριών (37 είδη), ενώ στις όχθες της φυτρώνουν σπάνια δέντρα και φυτά.
Κι αν σήμερα κατοικούν στη λίμνη αργυροπελεκάνοι, φλαμίνγκο, ξεφτέρια, σταχτοτσικνιάδες, κιρκινέζια· κι αν κυνηγούν βασιλαετοί, φιδαετοί, βραχοκιρκίνεζα και βαλτόμπουφοι· κι αν στα ήρεμα και καθαρά νερά της κολυμπούν χουλιαρόπαπιες, καλαμοκανάδες, ποταμογλάροι και αλκυόνες, αλλά και χέλια, ποντογωβιοί και γουλιάνοι· κι αν χαίρονται τον ίσκιο απ’ τις ιτιές, τις ασημόλευκες και τα καβάκια οι αγριόγατοι, ασβοί, πρασινόφρυνοι και σβελτοβάτραχοι, ποιοι κατοικούσαν γύρω από τη Βιστωνίδα τα αρχαία χρόνια;
Δεν κάνουμε μια βόλτα γύρω από τη λίμνη βουτώντας όχι στα νερά (κι ας είναι καθαρά και γαλανά) αλλά στον μύθο;
Οι θρύλοι κάνουν λόγο για έναν μυθικό λαό της Θράκης, που ζούσε εκεί, του Βίστωνες. Λένε, επίσης, και για έναν φοβερό και άγριο βασιλιά που είχαν, τον Διομήδη. Πατέρας του ήταν ο θεός του πολέμου, Άρης, και μητέρα του η νύμφη Κυρήνη (ή Αστερία). Το όνομα της συζύγου του ήταν Ιπποδάμεια. Ο Διομήδης ήταν γνωστός για τα τέσσερα θηλυκά ανθρωποφάγα άλογά του, τα οποία έβαζε να κατασπαράζουν όποιον ξένο έφτανε στη χώρα του. Τα άλογα αυτά ήταν τόσο άγρια και φοβερά που τα είχαν δεμένα με σιδερένιες αλυσίδες. Μάλιστα, τη φύλαξή τους είχε αναθέσει ο Διομήδης σε ειδική φρουρά γύρω από τον στάβλο που τα κρατούσε μαντρωμένα.
Αυτά τα άλογα ζήτησε ο Ευρυσθέας, ο βασιλιάς της Τίρυνθας και των Μυκηνών, από τον Ηρακλή να του τα φέρει ζωντανά και να του τα παραδώσει στις Μυκήνες. Αυτός ήταν ο όγδοος άθλος. Σύμφωνα με έναν αρχαίο μυθογράφο, τον Απολλόδωρο, ο Ηρακλής ξεκίνησε με μια ομάδα εθελοντών, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο αγαπημένος φίλος του ο Άβδηρος, γιος του Ήρεμου και της Θρονίας, από τον Οπούντα της Λοκρίδας. Φθάνοντας στη Βιστωνίδα και στο παλάτι του Διομήδη ο Ηρακλής πάλεψε με τους υπηρέτες που φύλαγαν τα άλογα, τους νίκησε και τα απήγαγε. Μόλις όμως το έμαθαν οι ντόπιοι, του επιτέθηκαν προσπαθώντας να πάρουν τα άλογα πίσω. Ο Ηρακλής εμπιστεύτηκε τις φοράδες στον Άβδηρο, αλλά τα φοβερά ζώα τον παρέσυραν και τον σκότωσαν. Αφού νίκησε τους ντόπιους, ο Ηρακλής σκότωσε τον Διομήδη και για να τιμήσει τη μνήμη του φίλου του ίδρυσε σε εκείνον τον τόπο μια πόλη, που την ονόμασε Άβδηρα. Μάλιστα θέσπισε και ετήσιους αγώνες. Στη συνέχεια οδήγησε τις φοράδες στον Ευρυσθέα, ο οποίος τις αφιέρωσε στην Ήρα ή, σύμφωνα με άλλες πηγές, τις άφησε ελεύθερες και κατασπαράχθηκαν από άγρια θηρία στον Όλυμπο. Τέλος, μια άλλη παραλλαγή του μύθου αναφέρει πως o Ηρακλής σκότωσε τον Διομήδη, προσφέροντάς τον ως τροφή στις φοράδες του που τον κατασπάραξαν.
